Kpł 17,1-7

PRAWO CZYSTOŚCI
PRAWO ŚWIĘTOŚCI
Tylko na jednym miejscu wolno zabijać i składać ofiary
17 1 Dalej Pan powiedział do Mojżesza: 2 «Mów do Aarona, do jego synów i do wszystkich Izraelitów i powiedz im: Oto nakaz, który dał Pan: 3 Jeżeli kto z domu Izraela zabija cielca albo owcę, albo kozę w obrębie obozu lub poza obozem, 4 i nie przyprowadzi ich przed wejście do Namiotu Spotkania, aby je złożyć w darze dla Pana przed mieszkaniem Pana, będzie winien krwi. Rozlał krew. Ten człowiek będzie wyłączony spośród swego ludu*. 5 Dlatego Izraelici będą przyprowadzać ofiary swoje, które składali dotychczas na polu; będą je przyprowadzać do Pana, przed wejście do Namiotu Spotkania, do kapłana, i będą je składać jako ofiary biesiadne dla Pana. 6 Kapłan pokropi krwią ołtarz Pana przy wejściu do Namiotu Spotkania, a tłuszcz zamieni w dym jako miłą woń dla Pana. 7 Odtąd nie będą składać ofiar demonom*, z którymi uprawiali nierząd. Będzie to dla nich ustawa wieczysta dla ich pokoleń.


Przypisy

17,4 - Życie jest we krwi (por. Kpł 17,11). Dlatego każde wylanie krwi zwierzęcia musiało być dokonywane przed Namiotem Spotkania, to jest przed Bogiem, Panem życia.
17,7 - Dosł.: "kosmatym". Chodzi o ofiary bałwochwalcze (por. Ps 106[105],37).

Zobacz rozdział